คำที่สะกดด้วย แ— + ร จะลดรูปเป็น เ—็ร จากไม่หน้ารูปที่สองเป็นไม้ไต่คู้ เช่น เค็ร เบ็ร เล็ร ซึ่งก็จะไปซ้ำกับสระ เ—ะ ดังนั้นคำที่สะกดด้วย เ—ะ + ร จึงไมมี ะ เรียกว่า วิสรรชนีย์ หรือ นมนางทั้งคู่ สระต่าง ๆ เมื่อประสมกับพยัญชนะต้น จะอยู่ในตำแหน่งที่แตกต่างกัน ได้แก่ ฦๅ ประสมจากเสียงพยัญชนะ ล และสระ อือ (ลือ) ั เรียกว่า ไม้หันอากาศ, หางกังหัน หรือ ไม้ผัด ข้างหน้า ข้างบน และข้างหลังพยัญชนะต้... https://www.wpszcc.com/